Dr.Edward Bach is geboren op 24 September 1886 in Moseley, een dorp in de buurt van Birmingham in Groot Brittannie. Bach was een pionier op het gebied van medische ontwikkelingen. Dr.Edward Bach studeerde aan de Londonse University College Hospital en werkte als bacterioloog tijdens de eerste wereld oorlog. Zijn belangrijkste bijdrage tot de destijds medische kennis was de samenhang tussen ziekte en darmbacterien.

Bij experimenten stelde Edward Bach vast dat zeven bacteriegroepen op de zeven negatieve zielsconcepten die er bestaan werken. Er bestaan dus zeven negatieve zielsconcepten, die exact overeenkomen met deze zeven bacteriegroepen.

Deze zeven negatieve zielsconcepten zijn:
- Angst
- Onzekerheid
- Onvoldoende belangstelling voor het hier en nu
- Eenzaamheid
- Overgevoelig voor invloeden en ideeen
- Moedeloosheid en wanhoop
- Overbezorgdheid voor het welzijn van anderen

Hij verwerkte die bacterien tot entstoffen, die voor behandeling ingezet werden. Deze entstoffen worden ook wel vaccin genoemd en wordt gemaakt van afgestorven bacterien, die ingezet worden om een immuniteit tegen bepaalde ziektes te verkrijgen.

In 1919 was hij werkzaam in het Homeopathisch ziekenhuis te Londen, daar ontwikkelde hij zijn werk verder, waardoor hij beroemd werd. Hij verwerkte die zeven bacteriegroepen op een homeopathische manier en ontwikkelde zo de zeven" Bach-Nosoden en ging hiermee de geschiedenis van de homeopathie in.

In 1922 begon hij zijn eigen laboratorium en praktijk waardoor hij welgesteld en beroemd werd. Met deze methode bereikte hij vele genezingen bij tot ver ongeneselijke ziektes, en hij werkte met groeiend succes op het gebied van chronische ziektes.

In 1925 verliet hij zijn familie ter wille van zijn werk. Bach beschikte over voldoende zekerheid en ervaring over de samenhang van lichamelijke problemen en de psychologische oorzaak. Zijn Bach-Nosoden waren heilzaam, toch was Dr. Edward Bach niet tevreden over zijn Bach Nosoden want zij werden uit bacterien gemaakt en waren niet afkomstig uit de natuur. Dr. Edward Bach was er van overtuigd dat God voor iedere ziekte een geneesmiddel paraat had.

In 1928 gaf hij zelfs zijn praktijk op, en ging op zoek naar een volledig nieuwe behandelingswijze die geheel gebaseerd was op natuurgenezing. Hij richtte zijn studie geheel op de planten en de natuur. Observeerde zijn patienten en noteerde al hun persoonlijke kenmerken, alle stemmingen, gewoontes en iedere reactie op ziektes. Hij zocht in de natuur de planten die met deze symptomen overeenkwamen.

In 1930 ontdekte hij de eerste drie, van de achtendertig Bach-Remedies: Impatiens, Mimulus en Clematis.

Hoe vond Bach zijn Remedies? We nemen Impatriens (ook wel bekend als springkruid) als voorbeeld. Bach ontdekte Impatiens eind september toen de peulen van deze plant rijp waren. Hij observeerde hoe de peulen zich oprolden en opensprongen waarbij het zaad, als uit een schietgeweer met hagel afgeschoten werd en zich verspreide. Deze plant demonstreert precies de toestand van iemand die ongeduldig is, snel werkt en geen behoefte heeft aan hulp, zo als deze plant.

Door zijn intuitie en door het zelf uittesten van deze Remedies was hij ervan overtuigd dat deze planten niet het lichamelijke symptoom verzacht, maar genezing voor de gehele persoon betekende. Deze holistische opvatting van ziektebehandeling wordt ook in de gehele homeopathie toegepast.

Voor elke ontdekking doorleefde hij de psychische en lichamelijke problemen. In een tijdbestek van slechts zes maanden vond hij van zijn laatste negentien Remedies, de ene plant na de andere. De laatste Remedie vond hij in Augustus 1935, waarmee zijn werk voltooid was.

Door het intensief doorleven van al zijn Remedies was zijn geest en lichaam zo verzwakt dat hij deze inspanning niet meer aankon en in 1936 op slechts vijftigjarige leeftijd in zijn slaap overleed.